عوض محمد وخان محمد بخشی نخستین استادانش بودند.بعد از شهریور 1320نزد استاد محمد جوزانی که سر آمد دوتار نوازان منطقه بود به فرا گیری دوتار پرداخت.جوزانی ازشاگردان غلام حسین زیره وگی،موسیقی دان نامی شمال خراسان بود وشیوه ی نوازندگی یگانه متاثر از شیوه ی این موسیقی دان بزرگ بود.جوزانی ماه ها در خانه ی یگانه به سر می برد ویگانه به او خدمت می کرد واز میراث گرانبهایش بهره می گرفت


استاد یگانه بر سبک های گوناگون دوتار نوازی خراسانی،مانند سبکهای دوتار ترکمنی، با خرزی وقوچانی،کردی وترکی محلی تسلط داشت وسال ها علی اکبر خوان وشهادت خوان بوده است.او در نواختن دوتار،خواندن آواز،ساختن ساز وسرودن شعرهای کردی،ترکی وفارسی مهارت داشت وتکنیک نوازندگی اش،بویژه در تکیه ها وتزیین های مضراب و قدرت پنجه بسیار بر جسته بود.یگانه برخی از داستان های ترکی وترکمنی رایج در منطقه ی قوچان-مانند ابراهیم ادهم وزهره وطاهر-را به شعر فارسی برگرداند ودر جشن هنر 1352،ابراهیم ادهم را در سرای مشیر اجرا کرد.هنگام اجرای همین برنامه بود که استخوان انگشت استاد شکست واو غرق در طوفان امواج مضرابهایش،درد را حس نکردوشهد هنر یگانه اش را به کام شنوندگان برنامه اش ریخت.او کمانچه ودوتار نیز می ساخت ودوتارهای ساخته ی او از بهترین سازهای شمال خراسان بود.علی غلامرضایی آلمه جوغی ومحمد یگانه-فرزند استاد یگانه –از بهترین شاگردانی هستند که او تربیت کرده است.

این دوتار نواز بزرگ شمال خراسان در سال 1371چشم از جهان فرو بست.